W czasie swojego pontyfikatu i przed nim papież Jan Paweł II zawsze podkreślał, że Maryja zajmuje szczególne miejsce w jego życiu. Po odebraniu nominacji na biskupa z rąk papieża Piusa XII w swoim herbie, który potem stał się jego herbem papieskim umieścił dużą literę „M” pod lewym ramieniem krzyża. Za dewizę przyjął słynne już słowa „Totus Tuus”. W rozwinięciu brzmi ona tak: „Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. Accipio Te in mea omnia. Proebe mihi cor Tuum, Maria” co znaczy: „Cały Twój jestem, a wszystko co moje, do Ciebie należy. Przyjmuję Cię do wszystkiego, co moje. Użycz mi Twego serca, Maryjo.”
O Matce Bożej papież wspominał też często w swoich pismach. Poświęcił Jej jedną ze swych encyklik pod tytułem „Redemptoris Mater”. W czasie swoich licznych pielgrzymek Jan Paweł II zawsze odwiedzał bardziej czy mniej znane miejsca kultu Maryi. Zaledwie trzynaście dni po rozpoczęciu pontyfikatu udał się do Sanktuarium Matki Bożej na Mentorelli, które już za czasów biskupich wizyt w Rzymie Karola Wojtyły było jednym z jego ulubionych miejsc pielgrzymowania. Jasna Góra w Częstochowie, Loreto, Lourdes, Fatima, Kalwaria Zebrzydowska, to tylko najważniejsze miejsca, w których papież powierzał Matce Bożej sprawy swoje i sprawy świata. Szczególną miłością darzył Czarną Madonnę z Jasnej Góry. Pielgrzymował do Niej już jako student, a potem kapłan, biskup i kardynał. To Jej podarował postrzelony i zakrwawiony pas od sutanny, który miał na sobie w chwili zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku. Swoją głęboką miłość i ufność do Matki Bożej papież Jan Paweł II wyraził najlepiej w słowach, które wygłosił w 1978 roku w Bazylice Santa Maria Maggiore: „Papież u początków swojego posługiwania biskupiego w Katedrze św. Piotra w Rzymie pragnie powierzyć Kościół w sposób szczególny Tej, w której dokonało się wspaniałe i całkowite zwycięstwo dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, łaski nad grzechem. Powierza Jej siebie samego jako sługę sług, tych wszystkich, którym służy i tych wszystkich, którzy z nim służą”.